نام مرداد در ادبیات اشتباه گفته می شود و نام های محلی گوناگون  این ماه نزد اقوام ایرانی ؟

امراد نام پنجمین ماه سال و روز هفتم هر ماه در گاه شماری اعتدالی خورشیدی است .در اوستا اَمرِتات (Ameretat ), در پهلوی امُدات (Amrodat) و در فارسی امراد گفته شده که کلمه ای است مرکب از سه جزء :نخست « آ » ادات منفی به معنی نه , دوم « مِرِتا »به معنی مردنی , نیست و نابود شدنی و شوت تات که پسوند و دال بر اسم مونث است.

بنابرینامراد یعنی بی مرگی و آسیب ندیدنی یا جاودانی , پس واژه « مرداد» نادرست به کار می رود . در ادبیات مزدیسنا امراد یکی از امشاسپندان است که نگهبانی نباتات به اوست.در مزدیسنا , شخصی باید به صفات مشخصه پنج امشاسپند دیگر که عبارتند از : نیک اندیشی ؛ صلح و سازش ؛ راستی و درستی ؛فروتنی و محبت به همنوع ؛تامین آسایش و امنیت بشر مجهز باشد تا به کمال مطلوب همه که از خصایص امراد است دست یابد.

در این ماه آفتاب در برج اسد قرار می گیرد از این رو امراد را در برج دوازده گانه برابر با اسد یا شیر دانسته اند .

ماه امراد نزد اقوام ایرانی با نام های محلی گوناگونی یاد شده است , آذری ها آن را «قویروق دوغان », کردها آن را « گلاویژ » و « چله هاوینی » می گویند .  گلاویژ به معنی توده محصول و نیز نام ستاره ای است که یک بار در این ماه دیده می شود . در منطقه گیلان با نام «مرداله » در کومش (نواحی شرقی و مرکزی ) « مِردال » و « مَلار », در ایلام « مانگ اول سرداومی » و در دماوند « سیاه ماه »نامیده می شود .

رنگ سرخ طلایی , فلز طلا ,سنگ یاقوت قرمزو ستاره خورشید را به این ماه منسوب می دانند.